زبان بدن کاپیتان شهبازی

زبان بدن کاپیتان شهبازی

تونالیته صدایش جذاب و عالی است و کاملا در موقع صحبت کردن آن را بکار بسته تند کند بلند و آهسته صحبت می کند مدل نگاه کرد کاپیتان هم عالی است انگار نه انگار یک کاپیتان و یک قهرمان ملی است اما می بینیم که متاسفانه افراد با دریافت پست و عنوان دیگر خدا را نیز بنده نیستند.

 اما بهتر است بیشتر با کاپیتان شهبازی آشنا شویم.کاپیتان هوشنگ شهبازی روز سیزدهم خردادماه ۳۵ در شهرستان میانه از توابع آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود. پدرش معلم بود. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش به پایان برد و به دنبال بازنشستگی پدر به تهران آمد و پس از اخذ دیپلم فنی و دیپلم ریاضی، وارد دانشکده هواپیمایی ایران شد.

او مدت ۷ سال کارشناس صلاحیت پرواز سازمان هواپیمائی کشوری و ۱۱سال مهندس پرواز ایرباس ۳۰۰ و بوئینگ ۷۲۷ بود و پس از شرکت در دوره خلبانی، کمک خلبان هواپیمای ۷۲۷ و ایرباس ۳۰۰،۷۰۷ و ۷۴۷ گردید و بعد از ارتقاء به مرتبه خلبانی، کاپیتان پرواز بوئینگ ۷۲۷ شد.

پرواز شماره ۷۴۳ ایران‌ ایر:روز سه شنبه ۲۶ مهرماه ۱۳۹۰، هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ طی پرواز شماره ۷۴۳ مسکو – تهران در خط هواپیمایی ایران ایر با هدایت کاپیتانهوشنگ شهبازی، در فاصله ۱۵ مایلی فرودگاه بین المللی امام خمینی، دچار نقص در باز شدن چرخ دماغه هواپیما شد. این پرواز در نهایت به سمت فرودگاه مهرآباد تغییر مسیر داد و علیرغم کمبود امکانات مورد نیاز خلبان، با همکاری کادر پرواز و به واسطه مهارت و درایت خلبان شهبازی، بوئینگ ۷۲۷ چهل ساله، با ۹۷ مسافر و ۱۹ خدمه پرواز و بدون چرخ دماغه، به طرزیواقعا اعجاب آور در فرودگاه مهرآباد و در اوج ناباوری به سلامت به زمین نشست.

کمپین جهانی در محکومیت تحریم صنعتهواپیمایی ایران و پس از سانحه تصمیم گرفت یک بیانیه و کمپین جهانی به نشانه اعتراض و برای اعلام مخالفت در برابرتحریم‌های صنعت هواپیمایی ایران راه‌اندازی کند. وی در این راستا یک کمپین در سایت شخصی خود فعال کرد که با استقبال بیش از ۱۱۰ هزار امضاء از سوی مردم مواجه شد.چشمهای نافذ و درخشنده کاپیتان همیشه گویای صداقت است و برق صداقت را می شود از این چشمها خواند. یادتان باشد چشمها آئینه تمام نمای درون انسانها است.

در اینجا بهتر دیدم که روایت فرود را از زبان کاپیتان خوبمان نقل کنم ساعت ۵ بعدازظهر بود، با توجه به این‌که بیس هما در فرودگاه مهرآباد است و اگر در فرودگاه امام خمینی می‌نشستم همه‌چی هم خوب بود، برای تعمیر هواپیما را باید به فرودگاه مهرآباد منتقل می‌کردند یا این‌که قطعات را به فرودگاه امام خمینی می‌بردند.

ترجیحاً بهتر بود که هواپیما در فرودگاه مهرآباد می‌نشست. دلیل دوم این بود که فروگاه امام تقریباً در ۶۰ کیلومتری تهران است و می‌دانستم چون با چرخ بسته بنشینیم قرار است هواپیما از باند خارج شود، قرار است بال هواپیما به زمین بخورد، قرار است آتش بگیرد. چون وقتی نوک هواپیما با آسفالت تماس داشته باشد ایجاد جرقه می‌کند که در زمان فرود تولید می‌شود. چون فرمان هواپیما روی دماغه هواپیماست خلبان در آن زمان گویی که فرمانی هم در اختیار نداشت.

از سوی دیگر با توجه به این‌که هواپیما ۳۸ساله بود مثل پرایدهایی که تنظیم فرمان نمی‌شود در اتوبان که یک‌وری می‌رود این هواپیما این حالت را داشت، یعنی قرار بود با آن سرعت بدون فرمان فرود بیایم.خلبان در این مواقع باید به نهایت بدی فکر کند تا اشکالی برای کسی پیش نیاید و می‌دانستم اگر در فرودگاه امام خمینی فرود بیایم اگر اشکالی برای یکی از مسافران پیش آید و بخواهیم مصدومان احتمالی را ساعت ۵ بعدازظهر با آن ترافیک از فرودگاه امام به بیمارستانی در تهران منتقل کنیم، طرف در مسیر جان خواهد داد.

انقدر این تحلیل های کاپیتان زیبا است که می توان در دانشگاه این مدل تحلیلها و تفکرات ترکیبی را تدریس نمود و حیفم آمد عمق نکته سنجی کاپیتان شهبازی را آنهم در لحظات بحرانی بازگو نکنم . کاپیتان هم در خلبانی و هم استفاده از زبان بدن بسیار توانمد است و این باعث شد بیشتر احساس غرور نمایم.برای این ابر کاپیتان خلبان و قهرمان ملی آرزوی موفقیت و همچنین کامیابی مضاعف می نمایم.

مازیار میر مشاور و تحلیل گر